Η "Οδύσσεια" είναι μια αφήγηση που μας οδηγεί στην Ελλάδα πριν από 3.000 χρόνια.
Μια φανταστική ιστορία της περιπέτειας, όπου ο Οδυσσς, βασιλιάς του νησιού της Ιτιράς, έρχεται η μάχη στον πόλεμο των Τρωικών και αγωνίζεται μαζί με τους ισχυρούς Αχιλλέες.
Sanderlei Silveira ® - 2023-09-19T12:29-03:00 - US L
Η "Οδύσσεια" είναι μια αφήγηση που μας οδηγεί στην Ελλάδα πριν από 3.000 χρόνια.
Μια φανταστική ιστορία της περιπέτειας, όπου ο Οδυσσς, βασιλιάς του νησιού της Ιτιράς, έρχεται η μάχη στον πόλεμο των Τρωικών και αγωνίζεται μαζί με τους ισχυρούς Αχιλλέες.
Ο καθένας επιστρέφει στα σπίτια τους μετά τον πόλεμο, αλλά οι θεοί δεν ήθελαν στον Οδυσσέα, οι οποίοι στη συνέχεια περιπλανιέται είκοσι χρόνια μέσα από τις θάλασσες της Ελλάδας.
Στο μακρύ ταξίδι του, συναντά τα τέρατα, τις γοργόνες, τους μάγους και τους θεούς που αναλαμβάνουν την ανθρώπινη μορφή.
Κατά τη διάρκεια αυτών των είκοσι ετών μακριά από το Itaque, η αγαπημένη του γυναίκα Πηνελόπη υποφέρει για τον σύζυγό της και επιβιώνει μόνο λόγω του γιου της Τελέμαμο και της ελπίδας ότι ο Οδυσσς θα επιστρέψει μια μέρα και Η δολοφονία Telêmaco πριν αναλάβει το θρόνο.
Βοηθώντας από τη θεά Παλά Αθηνά, κόρη του Δία, ο Οδυσσέας επιστρέφει στο σπίτι της με τη μορφή ενός ζητιάνου, κανείς δεν υποπτεύεται ότι ένας τέτοιος ζητιάνος είναι ο Οδυσσέας και τον αντιμετωπίζει άσχημα.
Με τη βοήθεια της θεάς Αθηνά και του γιου της Τελέμιμο, ο Οδυσσέας σκοτώνει όλους τους καταδικαστές του σπιτιού της και επίσης στους άπορους υπηρέτες.
Σχετικά με τον Συγγραφέα:
Ο Όμηρος ήταν ένας επικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, στον οποίο παραδοσιακά αποδίδεται η πατρότητα των παράνομων και της Οδύσσειας.
Οι αρχαίοι Έλληνες συχνά πίστευαν ότι ο Όμηρος ήταν ένα ιστορικό άτομο, αλλά οι σύγχρονοι μελετητές είναι σκεπτικοί: καμία αξιόπιστη βιογραφική πληροφορία δεν μεταδόθηκε από την κλασσική αρχαιότητα και τα ίδια τα ποιήματα αντιπροσωπεύουν προφανώς το αποκορύφωμα πολλών αιώνων της ιστορίας που είπαν προφορικά και ένα καλά ανεπτυγμένο σύστημα ήδη συχνά συχνά συχνά συχνά συχνά συχνά που χρησιμοποιείται της ποιητικής σύνθεσης. Σύμφωνα με τον Martin West, το "Homero" δεν είναι "το όνομα ενός ιστορικού ποιητή, αλλά ένα φανταστικό ή χτισμένο όνομα". Για τον ιστορικό και τον φιλόσοφο Richard Tranas, ο Όμηρος - ανεξάρτητα από τη διαμάχη για την ιστορική του ύπαρξη - ήταν «μια συλλογική προσωποποίηση όλης της αρχαίας ελληνικής μνήμης».
Ο Όμηρος γεννήθηκε στη Σμύρνη, την παρούσα -ημέρα της Τουρκίας, ή κάποιο νησί του Αιγαίου και έζησε τον 8ο αιώνα π.Χ. Αλλά η προέλευσή του είναι τόσο αμφιλεγόμενη που οκτώ πόλεις αγωνίζονται για την τιμή να είναι η πατρίδα του ποιητή.
Η ημερομηνία της ύπαρξης του Όμηρου ήταν αμφιλεγόμενη στην αρχαιότητα και δεν είναι λιγότερο σήμερα. Ο Ηρόδοτος είπε ότι ο Ομέρο έζησε 400 χρόνια πριν από τη δική του εποχή, που θα τον έβαλε γύρω στο 850 π.Χ., αλλά άλλες παλιές πηγές έδωσαν πολύ πιο κοντά ημερομηνίες στον υποτιθέμενο χρόνο του Τρωικού Πολέμου. Η ημερομηνία του Τρωικού Πολέμου δόθηκε ως 1194-1184 π.Χ. από τον Etósthenes, ο οποίος αγωνίστηκε να δημιουργήσει μια επιστημονική χρονολογία των γεγονότων και αυτή η ημερομηνία υποστηρίχθηκε από πιο πρόσφατη αρχαιολογική έρευνα.
Για τη σύγχρονη επιστήμη, η "Ημερομηνία του Όμηρου" αναφέρεται στην ημερομηνία σύλληψης των ποιημάτων όσο και στη ζωή ενός ατόμου. Η συναίνεση των μελετητών είναι ότι «η Ιλιάδα και η Οδύσσεια χρονολογούνται από τα τελευταία χρόνια του 9ου αιώνα π.Χ., ή από τον όγδοο αιώνα π.Χ., η Ιλιάδα πριν από την Οδύσσεια, ίσως για μερικές δεκαετίες», δηλαδή λίγο νωρίτερα από το ότι ο Ησίοδος, και ότι η Ιλιάδα είναι η παλαιότερη δουλειά στη δυτική λογοτεχνία. Τις τελευταίες δεκαετίες, ορισμένοι μελετητές υπερασπίστηκαν την ημερομηνία του έβδομου αιώνα π.Χ. Εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ομηρικά ποιήματα έχουν αναπτυχθεί σταδιακά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ωστόσο, συνήθως δίνουν μια μεταγενέστερη ημερομηνία στα ποιήματα: σύμφωνα με τον Παυσανία, τα κείμενα καταρτίστηκαν κατά τη στιγμή του Αθηναϊκού Τυράννα Πισισττώτου. Σύμφωνα με τον Gregory Nagy, έγιναν σταθερά κείμενα μόνο τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ο Alfred Heubeck δηλώνει ότι η διαμορφωτική επιρροή της μοντελοποίησης των έργων του Homero και η επίδραση της ανάπτυξης του ελληνικού πολιτισμού αναγνωρίστηκε από πολλούς από τους ίδιους τους Έλληνες, που τον θεωρούσαν τον εκπαιδευτή του.
Εκτός από αυτά τα δύο μεγάλα έργα, αλλά χωρίς ιστορική ή λογοτεχνική υποστήριξη, το The Margitis Works, ένα κωμικό ποίημα σε έναν ήρωα, αποδίδονται σε αυτόν. Batracomomachy, Burlesque παρωδία της Ιλιάδας που αναφέρει έναν φανταστικό πόλεμο μεταξύ αρουραίων και βατράχων, και των ομηρικών ύμνων.
Ήδη πριν από την έναρξη της φιλοσοφικής σκέψης, τα πλούσια έργα του Ομήρου (Ιλιάδα και Οδύσσεια) τείνουν να φέρνουν τους θεούς πιο κοντά στους ανθρώπους, σε ένα κίνημα του εξορθολογισμού του θεϊκού. Οι ομηρικοί θεοί, που έζησαν στο Όρος Όλυμπο, είχαν μια σειρά από ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά.
Παρόλο που ο "Όμηρος" είναι ένα ελληνικό όνομα, που πιστοποιείται στις περιοχές ομιλίας αιολικής ομιλίας, τίποτα δεν είναι γνωστό γι 'αυτόν. Ωστόσο, προέκυψαν παραδόσεις που προορίζονταν να δώσουν λεπτομέρειες σχετικά με τον τόπο της γέννησής του και του πλαισίου του: ο σατιρικός Λουκιάνο, στην υπέροχη αληθινή ιστορία του, κάνει τον Όμηρο Βαβυλώνα που πήρε το όνομα του Όμηρου μόνο όταν ληφθεί «όμηρος» (Όμηρος) από τους Έλληνες. Όταν ο αυτοκράτορας Adriano ζήτησε από το μαντείο του Δελφού που ο Όμηρος ήταν πραγματικά, η Pia κήρυξε ότι ήταν Ιτάκο, γιος του Ιωσαστα και του Τελέμαμο, της Οδύσσειας. Αυτές οι ιστορίες πολλαπλασιάστηκαν και ενσωματώθηκαν σε αρκετές ζωές Homero που καταρτίστηκαν από την περίοδο της Αλεξανδρινής. Η πιο συνηθισμένη έκδοση λέει ότι ο Όμηρος γεννήθηκε στην περιοχή Jonia της Μικράς Ασίας, της Σμύρνης ή στο νησί Quios, που πεθαίνει στο iOS, στα νησιά Cyclades. Η σύνδεση οθόνης φαίνεται να αναφέρεται σε ένα μύθο ότι το αρχικό του όνομα ήταν "Μελεγκένια" ("γεννημένος στο Meles", ένας ποταμός που έτρεξε μέσα από αυτή την πόλη) και η νύμφη creteia. Τα στοιχεία που περιέχονται στα ποιήματά τους δίνουν κάποια υποστήριξη σε αυτήν την έκδοση: η εξοικείωση με την τοπογραφία της παράκτιας περιοχής της Μικράς Ασίας παρατηρείται στα ονόματα των τόπων και των λεπτομερειών και οι υποβλητικές συγκρίσεις του τοπικού σκηνικού: τα πουλερικά των Paddas, Στο Foz do Caister (Iliad 2.459ff.), Μια καταιγίδα στη θάλασσα και ανοίγει ότι το ícaro (Iliad 2.144ff.), και η γνώση για τους ανέμους (Iliad 2.394ff: 4.422ff: 9.5), ή ότι οι γυναίκες και από τις δύο από τις δύο από τις δύο από τις δύο από τις δύο από τις δύο γυναίκες (Iliad 2.394ff: 4.422ff: 9.5) Meonian και εύρος του ελεφαντόδοντου Tingem με κόκκινο (Ιλιάδα 4,142).